Η ανωνυμία στο "απόσπασμα"

Πολύς λόγος γίνεται το τελευταίο διάστημα περί άρσης της ανωνυμίας των blogs και την μεθόδευση ενός τέτοιου νομοσχεδίου από την κυβέρνηση. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Θα προσπαθήσω με λίγα λόγια και χωρίς πολλές θεωρίες να ενημερώσω  για το θέμα αυτό τον απλό πολίτη.

Ενα στοιχείο που πολλοί αγνοούν και φυσικά αναφέρομαι στον πολύ κόσμο που δεν έχει τις τεχνικές γνώσεις ή δεν έχει  και πολύ  μεγάλη σχέση  με το  Internet είναι η  ανωνυμία. Η ανωνυμία λοιπόν έτσι τουλάχιστον  όπως την αφήνουν να εννοηθεί οι υπέρμαχοι της κατάργησης της πολύ απλά δεν υπάρχει και εξηγούμαι: 

Κάθε υπολογιστής όταν μπαίνει στο internet παίρνει μία ταυτότητα ηλεκτρονική την ip (Internet Protocol address) που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας και μοναδικός αριθμός που χρησιμοποιείται από συσκευές για τη μεταξύ τους αναγνώριση και συνεννόηση σε ένα δίκτυο υπολογιστών που χρησιμοποιεί το Internet Protocol standard. 

Κάθε συσκευή που ανήκει στο δίκτυο - όπως επίσης δρομολογητές (routers), υπολογιστές, time-servers, εκτυπωτές, μηχανές για fax μέσω Internet, και ορισμένα τηλέφωνα - έχουν την  δική της μοναδική διεύθυνση.

Μία διεύθυνση IP μπορεί να θεωρηθεί το αντίστοιχο μιας διεύθυνσης κατοικίας ή ενός αριθμού τηλεφώνου (σύγκριση με VoIP) για έναν υπολογιστή ή άλλη συσκευή δικτύου στο Διαδίκτυο

Όπως κάθε διεύθυνση κατοικίας και αριθμός τηλεφώνου αντιστοιχούν σε ένα και μοναδικό κτίριο ή τηλέφωνο, μια IP address χρησιμοποιείται για τη μοναδική αναγνώριση ενός υπολογιστή ή άλλης συσκευής που συνδέεται στο δίκτυο. αυτή η  ηλεκτρονική ταυτότητα  καταγράφεται μόλις μπαίνουμε στο Internet στους  servers του  παρόχου μας και μας ακολουθεί αόρατα όπου και αν πλοηγηθούμε, εκτός από την καταχώρηση της ip  στους κεντρικούς servers  του παρόχου   καταγράφεται  και  σε όποια σελίδα  επισκεπτόμαστε.

Από την στιγμή λοιπόν  που διαπράξει  κανείς  ένα  ποινικό αδίκημα διαμέσω του blog. π.χ το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης,  ο θιγόμενος μπορεί να καταγγείλει το γεγονός στην αρμόδια υπηρεσία την υπηρεσία ηλεκτρονικού εγκλήματος  της ΕΛ.ΑΣ. Από εκεί και πέρα ζητούνται αρμοδίως τα στοιχεία του παραβάτη από την υπηρεσία φιλοξενίας της ιστοσελίδας π.χ Google.

Αν τώρα το αδίκημα έχει βάση και είναι τεκμηριωμένο νομικά να είστε σίγουροι ότι  καμμία υπηρεσία φιλοξενίας δεν πρόκειται να αρνηθεί να παράσχει στοιχεία και θα δώσει τα στοιχεία του χρήστη-κατόχου της α ή β ιστοσελίδας- Blogs στην υπηρεσία  του ηλεκτρονικού εγκλήματος για περαιτέρω δικαστική διερεύνιση όπως και έχει γίνει σε κάποιες περιπτώσεις.

Επομένως αυτή η καραμμέλα της δήθεν ανωνυμίας πρέπει να σταματήσει, κανένας μας δεν είναι ανώνυμος, απλά τα στοιχεία της ταυτότητας του καθενός μας τά έχουν αυτοί που πρέπει. Ο πάροχος δηλαδή του internet  η υπηρεσία φιλεξονίας της ιστοσελίδας μας και κανένας αλλος.

Από εκεί και πέρα αν κάποιος νομίζει ότι θίγεται θα μπορούσε σε πρώτη φάση να ζητήσει εξηγήσεις από τον κάτοχο της ιστοσελίδας-Blog και σε περίπτωση που αυτές δεν τον ικανοποιούν να προσφύγει και να καταγγείλει το γεγονός στην αρμόδια υπηρεσία ηλεκτρονικού εγκλήματος.

Τώρα θα μου πείτε αφού είναι έτσι τα πράγματα γιατί πιπιλάνε συνέχεια αυτή την καραμμέλα της ανωνυμίας. Αγαπητοί μου φίλοι ο λόγος είναι πολύ απλός και πασιφανής, μα για να έχουν την κοινή γνώμη με το μέρος τους, έτσι ώστε να μπορούν να επιβάλλουν με το χαμηλότερο δυνατόν πολιτικό κόστος (νόμους φίμωτρα) για τον ελεύθερο  και καυστικό λόγο που διακινείται από την μεγαλύτερη μερίδα κυρίως των μη επαγγελματικών  Blogs και θα επιμείνω σε αυτό. Ο απλός bloger  δεν είναι  δημοσιογράφος δεν  έχει κανένα οικονομικό όφελος  και καμμία οικονομική εξάρτηση.

Για φανταστείτε λοιπόν μία ελευθερία του λόγου, με ονοματεπώνυμο  και ταμπέλα,  που απλός Bloger γιατί περί αυτού πρόκειται στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν θα τολμά ούτε να σκεφθεί κάτι που να είναι αντίθετο με τη λογική της εκάστοτε κυβέρνησης.

Μπορεί να τα βάλει ένα απλός πολίτης με το  μηχανισμό ενός ολόκληρου κράτους; 

Επομένως   ένας  τέτοιος  νόμος  το μόνο που θα προσέφερε θα ήταν η  δυσφήμηση της  χώρας μας και  αυτόματη κατάταξή της-υποβιβασμό μαζί  με τα  διάφορα  ανελεύθερα καθεστώτα που υπάρχουν ανά  τον κόσμο.  

Αν μη τι άλλο η πατρίδα μας  έχει να επιδείξει πολιτισμό  δημοκρατία και ελευθερία σκέψης και έκφρασης. Εξάλλου βρίσκονται και στο σύνταγμα της χώρα μας. Το άρθρο 14 παρ. 2 του ελληνικού συντάγματος μιλά  για την ελευθερία του τύπου και προβλέπει ότι: «Ο τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται».

Επομένως   όποιος σας πληροφορεί για τα περί του αντιθέτου ή είναι άσχετος ή έχει κάτι άλλο στο μυαλό του.

via lovefortechnology.com