Το τίμημα της παραοικονομίας και το τέλος της «πλασματικότητας»

Από την ίδρυση του ΕΣΥ το 1986 , λόγω της αδυναμίας τήρησης των υπεσχημένων αποδοχών , εφευρέθηκε το σύστημα να δίνονται «πλασματικές» εφημερίες σχεδόν επισήμως και οι κυβερνήσεις άφησαν το γνωστό «φακελάκι» και το παράνομο ιατρείο στους γιατρούς του ΕΣΥ। Παράλληλα άρχισαν και «εξαιρέσεις» από το ΕΣΥ και έμειναν «έξω» Πανεπιστημιακοί , στρατιωτικοί γιατροί , γιατροί ΙΚΑ και άλλων ταμείων . Οι γιατροί του ΙΚΑ αντάλλαξαν τις μεσαιωνικού τύπου συμβάσεις με το δικαίωμα για ιατρείο και την αποκλειστική χρήση του συνταγολογίου του ΙΚΑ. Η πρωτοβάθμια περίθαλψη εγκαταλείφθηκε.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν ένα τριτοκοσμικού τύπου σύστημα υγείας που παρά τη μικρή του χρηματοδότηση δούλευε σε βάρος των ασφαλισμένων που κατέβαλαν από ίδια μέσα στη παραοικονομία για να νοσηλευτούν και κατέστησε όλους τους γιατρούς «συνενόχους» αφού με κάποιο τρόπο συμμετείχαν στη παραοικονομία της υγείας , δηλαδή κάτι σαν το Μεξικό που έχουμε παρόμοιες ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία.
 

Η οικονομική κρίση τώρα σαρώνει τα πάντα και μειώνει ακόμα πιο πολύ τους εξευτελιστικούς μισθούς των γιατρών και παράλληλα τίθεται θέμα περιορισμού της παραοικονομίας που αρχίζει από τις εφημερίες των γιατρών με το απίστευτα χαμηλό ημερομίσθιο , τις μίζες από τα υλικά , τον περιορισμό της ανεξέλεγκτης συνταγογραφίας στα ταμεία (ΙΚΑ κυρίως) που οι «αμοιβές» για τα φάρμακα «μαϊμούδες» ήταν μέσα στο κύριο «εισόδημα» τους.
 

Οι γιατροί που με δεν συμμετείχαν σε κανένα κύκλωμα παραοικονομίας τέθηκαν στο περιθώριο και έγιναν οι …γραφικοί του συστήματος.
 

Τώρα οι δαπάνες για την υγεία θα μειωθούν δραματικά , η πίτα μικραίνει , οι μισθοί γίνονται πιο εξευτελιστικοί και ενδεχομένως να περιοριστούν και τα έσοδα από τη παραοικονομία. Φυσικά τα μέσα ενημέρωσης περνώντας στα ψιλά την ουσία του προβλήματος προβάλλουν τα σκάνδαλα στα νοσοκομεία , που δεν είναι ψέματα , αλλά είναι η μισή αλήθεια γιατί οι συνολικές δαπάνες για την υγεία είναι χαμηλές και θα γίνουν χαμηλότερες προς όφελος ενός ανεξέλεγκτου και σε μεγάλο βαθμό κρατικοδίαιτου ιδιωτικού τομέα υγείας.
 

Τώρα η λαίλαπα της οικονομικής κρίσης και το ΔΝΤ μας χτυπάει απειλητικά τη πόρτα και αυτό θα σημάνει δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου όλου του ελληνικού λαού και φυσικά οι γιατροί δεν θα μείνουν απ’ έξω καθώς είναι και ευάλωτοι και με χαμηλή αξιοπιστία στη κοινωνία।
Το ερώτημα είναι τι κάνουμε τώρα;
 

Ίσως είναι καιρός το συνδικαλιστικό κίνημα να πάρει ενεργητικά μέτρα για την εξυγίανση του τριτοκοσμικού μοντέλου του υγειονομικού συστήματος ή αλλιώς θα βρεθεί αντιμέτωπο με τη σύγχυση , το πανικό και την ουσιαστική του αποσύνθεση «εις τα εξ’ ων συνετέθη».
Η ελπίδα είναι ότι με τη κρίση όλο και περισσότερες συνειδήσεις θα αφυπνιστούν και να βγουν από το περιθώριο και τη σιωπή.
 

Ίσως χρειάζεται ακόμα λίγος καιρός για να γίνει συνειδητό ότι «ατομικές» λύσεις δεν υπάρχουν και η «σκούπα» θα πέσει επί δικαίων και αδίκων.
 

Μέχρι τότε όνειρα γλυκά!
 

Απόστολος Πέτρου

Γιατρός Αττικού Νοσοκομείου

 

navarhida